ФАЙЗОБОД Гусела наваскарон ба хизмати ҳарбӣ
Тавре маълум аст, даъвати баҳории ҷавонони солҳои таваллуди 1995 – 2004 ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ шуруъ шуд. Бо ин мақсад, дар тамоми шаҳру навоҳии ҷумҳурӣ маъракаи гусели ҷавонон ба хизмати ҳарбӣ оғоз гардид. Маросими гусели нахустин даъватшудагон ба Артиши миллӣ дар тамоми шаҳру ноҳияҳои мамлакат дар фазои мутантану идона сурат гирифт.
Дар рӯзи аввали мавсими даъвати баҳорӣ дар ноҳияи Файзобод чорабинии Рӯзи даъватшаванда бо шукӯҳу шаҳомати хоса баргузор гардид.
Бобишо Холзода раиси ноҳия дар оғози ҳамоиш ба сохторҳои марбутаи давлатӣ, комиссияҳои даъватӣ, мақомоти ҳифзи ҳуқуқу тартибот ва волидоне, ки фарзандонашон довталабона хизмат кардан дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳро ихтиёр намуданд, изҳори сипос карда, гуфтанд, ки бо талошҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои фаъолияти рӯзмарраи хизматчиён дар қисмҳои ҳарбӣ шароити зарурии маишиву моддӣ муҳайё шуда, дар ҳамаи воҳидҳои низомӣ имрӯз афсарони касбии ботаҷриба ҷиҳати баланд бардоштани малакаи ҳарбиву ҷисмонии ҷавонон, тарбияи онҳо дар рӯҳияи ватандӯстӣ, садоқат ба марзу бум фаъолияти босамар менамоянд.
– Хизмат кардан ба Ватан – Модар бояд барои ҳар яки шумо ифтихору шараф бошад. Ватанро мисли модари хеш дӯст доштан ва мисли гавҳараки чашм онро эҳтиёт намудан қарзи ҳар кадом аз фарзандони миллат аст. Ватан муқаддастарин ганҷи ҳастӣ ва истиқлол неъмати бебаҳои миллат аст. Хизмат дар сафи Артиши миллӣ барои ҷавонон мактаби ҳаёт, мактаби ҷасорату мардонагӣ мебошад. Онҳо маҳз дар давраи хизмати аскарӣ имкон доранд, ки моҳияти мафҳуми Ватан, давлат ва миллати худро ба хубӣ дарк карда, сабақи далериву шуҷоат ва садоқат омӯзанд, – зикр кард раиси ноҳия. Падари яке аз давъватшавандагон аз зиёд шудани теъдоди ҷавонони ватандӯст изҳори хушҳолӣ кард. Ӯ иброз дошт, ки солҳои охир зиёд гардидани шумораи ҷавононе, ки ихтиёрӣ ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ мепайванданд, шоистаи таҳсин аст. Яъне, ҷавонон бо камоли ифтихор ва нангу номуси ватандорӣ омодаи хизматанд. Онҳо ба хубӣ дарк кардаанд, ки ҳимояи марзу буми Ватан қарзи фарзандӣ ва мояи ифтихори ҳар ҷавонмард аст.
Даъватшавандагон низ дар баромади худ гуфтанд, ки ҳифзи марзу бум ва таъмини амнияти мардуми кишвари азизамонро вазифаи муқаддаси худ медонем.
Ҳамчунин, волидайни даъватшавандагон афзуданд, ки хизмат ба Ватан шарафи бузург ва вазифаи муқаддаси ҳар як фарди худогоҳу миллатдӯст мебошад. Наваскарон бояд хуб дарк намоянд, ки садоқат ба Ватан – Модар дар пос доштани арзишҳои миллӣ ва аз тамоми манфиатҳо боло гузоштани манфиати давлату миллат зоҳир мегардад. – Имрӯз маҳз шумо – ҷавонони соҳибиродаи Ватанро мо меросбарони гузаштагони шуҷои худ меҳисобем ва барои шумо шарафи бузург аст, ки ҳимояи марзу буми Тоҷикистони азизро ба шумо бовар мекунанд. Сарвари давлат ба неруи созанда ва бузурги ҷавонони саодатманд ва ҳимоятгарони хоки аҷдодӣ бовар дошта, амнияту субот ва пешрафту шукуфоии кишварро дар ҳисси баланди меҳанпарастӣ ва бозувони қавии шумо мебинанд. Итминон дорем, ки қарзи худро бо сари баланд дар назди Модар – Ватан адо хоҳед кард.
Дар анҷоми чорабинӣ модарони даъватшудагон бо пайгирӣ аз анъанаҳои дерин ба аскарбачагони оянда нон газонданд. Инчунин, ҳунармандон барномаи ҷолиби таҳиянамудаи худро, ки аз суруду таронаҳои ватандӯстона иборат буд, манзури ҳозирон карданд.
Ёдовар мешавем, ки наваскарон пеш аз гусел ба хидмати ҳарбӣ курси ронандагиро хатм намуда, ба онҳо ҳуҷҷати хонандагӣ супурда шуд.
Зикруллоҳ РАҶАБЗОДА
Татбиқи имтиёзҳои андозӣ ба рушди ҳунарҳои мардумӣ барои ба бозорҳои ҷаҳонӣ баровардани маҳсулоти дастии ҳунармандон замина мугузорад.